KÜÇÜKTÜ YÜREĞİN TAŞIYAMADIM

[HASAN]

Seni sevmiştim!.
Nedensiz.
Yalansız.
Çıkarsız.
Aniden düşmüştün gözlerime,
Geceden düşen çiy misali,
Islatmıştın.
Belli belirsiz…
Hasretine,
Kor ateşlerde yansa da yüreğim,
Dayandım!.
Gecelerime kandil yapıp astım sevgimi,
Düşlerimin konuğuydun,
Bitmesinden korkup,
Uyanamadığım uykularda…
Ruhumun en kuytu köşelerine bile sinmiştin.
Bakışların, prangasıydı gözlerimin,
Güllük gülistanlık zindandaydı,
Mahkumiyetim,
Bitmesini hiç istemedim.
Dokunamadığım ellerindi avuçlarımı ısıtan,
Hiç öpmediğim dudaklarının,
kıvrımında attı yüreğim,
Suya, havaya, toprağa düşmedi cemre;
Kanıma, bedenime, yüreğime düşmüştü;
Sana açmıştı sevda çiçeklerim.
Bütün gidişleri sanaydı yolların,
Kaldırımlardaki ayak sesleri sendin,
Çalınan her kapı zilinde,
Yok olacaktı özlemim,
Gelişini erteleyişlerde,
Soldu ümitlerim…
Ayrılık şarkılarına sürgün ettin kulaklarımı,
Bütün şiirleri sana yazmıştım,
Dünya sen olmuştun,
Ben sendim, yok olmuş,
Sevdana doğmuştum…
Öylesine büyüktü ki sevgim,
Küçüktü yüreğin,
Taşıyamadın!.
Erteledin hayatı,
Bana bıraktın aşkı,
Sen yaşayamadın!…

[sabır taşı]

yüreğine sağlık...