TUTKUM TARLA KUŞUDUR...

[baytunca]

Sana olan tutkum,
bir yaban gülüydü,
yalnız kuşların kokladığı,
insan eli değmemiş,
kokusu kendi atmosferinde duran,
koklayacak olanını bekleyerek,
yaşlandı giderek,
olduğu yerde kurudu,
ayakta öldü nihayet...

bir ıssız yabandı bu yürek,
senden öncesi,
ve o yabanda,
tanınmayan bir ağaç,
ve o ağaçta tek bir meyve,
tadı hiç bir meyveye benzemeyen,
olgunlaştı kendi kendine yetti,
çok bekledi yiyecek olanını,
kimse gelmedi,
ve tadı kendinde kaldı,
ömrünü tamamlayamadan,
düştü toprağa, çürüdü...

benim gönlüm bir abbas yolcuydu,
bütün yollarda yürümüş,
çıkmazlara düşmüştü,
soluğu daralmış, aklı şaşmıştı,
senin yüreğinin içinde geçip giderken,
ferahlamıştı epeyce,
sormadın ki,
niye yüreğinde bir yolcu var,
nereye gider, sormadınki,
sorsan söylerdi,
yüreğinin içindeki,
aşk ülkesine giderim diye,
sen sormadın o, diyemedi,
devam eder sınır dışına doğru,
yasakladın yürek ülkeni ona,
hadi al senin olsun, bomboş,
yolcusuz yüreğin,
ben onun sınırını çıktığımda,
zaten öleceğim,
sormaya yetişemezsin artık...

benim gönlüm,
küçücük bir tarla kuşuydu,
yetim ve öksüz kalmış,
sığınmak istemişti yüreğine,
sıcaklığına ihtiyaç duyar,
gözlerinde barınmak isterdi,
izin vermedin,
al gözlerin senin olsun ebedi,
tarla kuşu yaban kuşudur,
arzuların yarım kalması,
ölüm değil midir zaten,
tarla kuşunun canı cehenneme de,
yürek tarlan senin olsun,
tarla kuşu nedir ki,
tarla kuşu da kim olur...

sensizliktendir çıplak doğuşum,
kefene sarsalarda, sarmasalarda,
fark etmez artık,
sensizlik zaten çıplak bir ölüm,
oy gülüm...

22.03.2007 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ