BİR SARI GÜZEL KALLEŞ...

[baytunca]

Aldanmışım senin ela gözlerine yar,
Hep kandırdın o şirin sözlerine yar,
Kendimi koymuştum yüreğine yar,
Deseydin ki yüreğim tenden de kalleş...

Sen ümidimi törpüledin; hep bitirdin,
Sağlam yüreğimi, geriye ölü getirdin,
Yetmedi dert, ruhuma dek yetirdin,
Demedin ki fikirlerim benden de kalleş...

Seni başıma altın tacım yapmıştım,
Canımı yoluna kapı kulun etmiştim,
Deseydin ya, sen başlarken bitmiştin,
Demedin ki, sözlerim benden de kalleş...

Ürperirdin hani benim sesimi duyarken,
Hep tez gel derdin, günlerimi sayarken,
Göz kırpmazdın, gözlerime bakarken,
Demezdin ki, gözlerim benden de kalleş...

Hani Munzur dersen, ben yoluna akardım,
Dersim diyince sen, ben karşına çıkardım,
Ateş yakmam, senin sevdan ile yanardım,
Demezdin ki, alevlerim benden de kalleş...

Hani ben candım sana, sen bana ömür,
Can mı yandı, ömür mü oldu ki kömür,
Yüreğin mi, her yerin mi hep demir,
Demedin ki her şeyim benden de kalleş...

26. 04. 2007 Kartal
Bayram Tunca 1956, Elazığ