Gün gelir,
yorgun yüreğini,
bir heyecen basar,
ağlayacak olursun,
apansız esen,
bir poyraz gibi soğuk,
bir sevgiyi anımsatır,
her hücrene,
hesaplaşrsın mazinle,
anılarında taze gülden çok,
kurumuşları vardır,
ve bir hıçkırık düğümlenir,
boğazına kalakalırsın,
yalnızlığın boyundan büyüktür,
anıların senden de dağınık,
bir daha yıkılırsın o an,
yüreğin üşür, ağlarsın...
gün gelir,
gönlündeki durulmuş,
o koca deniz,
bir damlacık anı ile,
halka halka dalgalanır,
gözlerinden taşar,
yüzünün sahillerine,
dalgalar boşuna vurur,
yüreğinin içindeki,
yalnızlığının kayalarına,
ayrılık iki kez yaşanmaz,
o an yaşayıp, anlarsın...
gün gelir,
ardında açık bir kapı,
anılar hep tükenmiş,
ve çeker gidersin,
ardına bakmaksızın,
ve bir gizli el ile,
kapı usulca kapanır,
sevdaya mahkumluk,
öte yana geliyordur seninle,
bağrına basarsın onu,
beraber ağlaşırsınızda,
ayrılığı ölürken de yaşarsın...
02. 05. 2007 (14:08)
Bayram Tunca 1956, Elazığ
GÜN GELİR...
Moderator: Yöneticiler
GÜN GELİR...
yokluğun ölümün diğer adıdır