ELLERDE KALAN...

Moderator: Yöneticiler

Post Reply
baytunca
Kıdemli Üye
Posts: 520
Joined: 29 Jun 2006, 10:40
Location: ist.

ELLERDE KALAN...

Post by baytunca » 18 Nov 2008, 14:50

Arılar ellerde kalmış
hepsi kuru buketlerden
yüregimin yorgunluğundan
giyinmiş ve leyla leyla
mecnunca sevdamdan
ölüme doğru
kerem yangınıyla
güneşe göç tutmuşlar...

anılar hep o son geceden
göz yaşlarım
hep aynı zemherinin
buz parçalarıdır
hep kalbimin kırık
umudumun
yitik olduğu
sensizlik yurduna göç tuttular...

gecelerim
gecelerinin küstüğü
artık kendi gecesinden de geçtiler
katar katar karanlık
düştü göz bebeklerinin koyuluğunda
ben geceleri neyleyim
güneşim sensizliğe göç tutmuş gider...


kuyularda yusufum
bir çiğ düşse kirpiklerinden
içsem ölüme gömülsem ne çıkar
sahralarda mecnunum
leylayı gözyaşlarım
gözkapaklarıma dağlamışsa
varsın kum taneleri sayısınca ölsem ne çıkar
vahada kervan olmadıktan gayrı
ne anlamı var
su bile susuzluk çeker
uğramadığın yerler umman olsada...

sahipsizdim
hepten hiç doğmamışa döndüm
it kadar açım
bir parça sevdanı atsan
binbir tane özlemim
benden önce kaparlar
çırılçıplağım sensiz
adem'in yaratıldığı
andan kalmayım
sensizliklerede
bir bulu
yada bir yağmur
bir ümit kılıcı olsa
bir şimşek çaksa sol yanıma
içime düşürse kıvılcım kıvılcım
yarar yüreğimi
seni koyarım yerine
ben sensiz zaten yüreksiz
zaten duygu fukarasıyım...

demirciler demir döver
demir kömürün yüzünden
kan kırmızıdır
bu yürek sevda çeker
o güzel can yüzünden
güneş benim içime düşmüş
günün gözleri aydın
gök kuşağını dolamışım
alnına
senin sevdiğin renklerden
giyinmişim sevdanı
en canlı rengi
gül kızılı dudaklarından
ateşten bir türkü söylüyorum
adını aşkım koyarmısın oy...

dersim dağlarından
hatta dünyanın bütün çiçekleri
göç tutmuş
yüreğime bir orman olmuşlar
seni arayan gözlerim kaybolmuş
o dünya ormanında
dünya kaybolmuş
ormanın içinde
ben bütün çiçekleri
birer birer sulamaya
mahkum olmuşum
hepsi sendendir diye
bir tel saçın düşse başından
bir genim o an ölür
bir gül kurur içimde
sevmenin sırrına ermek için
gözyaşlarımla sulayacağım
belki birisi
gözlerinden gözlerime
bir damla ruh sıçratır
ererim
sevda ermişliğidir gönülün
bir başka gönüle
vuslatlar
bu düğünlerle olurlar
duygular boy boy olur
nesil nesil aşklar yetişir
çocuklar, torunlar
ve sürer gider
sevmek ölüme kadar olmalı
madem sevmek dünya varolalı beri varsa
sevmeyi hep bileceksek
acısıyla tatlısıyla mademki...

18.11.2008 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ
yokluğun ölümün diğer adıdır

Post Reply