KOPUŞ...

Moderator: Yöneticiler

Post Reply
baytunca
Kıdemli Üye
Posts: 520
Joined: 29 Jun 2006, 10:40
Location: ist.

KOPUŞ...

Post by baytunca » 16 Jun 2009, 14:05

Konağın önü
mermer merdiven
tesadüf değil
sekiz basamak
ben geldim der
her adım
ya düşer ilk basamağa
sol ayak
ya da sağ ayak
yalnızlığımı bırakır
dışarıda
bensizliği sultan eder
ofisine girersin
soluk yüzlü kadın
mecnun ejderha olur
bekler konağı
sana duvarlar bile
yan gözle bakmasın
su bile
çölde içmem diyenle
başbaşa kalır
mahzun yüzlü kadın
ellerini yıka
öğlen vaktidir
dışarı çık
musluktan ben aktım
bir sigara yak
ben sarıldım ciğerlerine
farkında değilsin
nikotin oldum
nefesine sirayet ettim
dudakların öptüm ya
oh olsun
gayri korkum değil
sonsuzlarda dağılmak
sevda adlı kadın...

süslüdür pencereler
geçirmez sesi
ben haykırırım içinde
şaşırır yüreğin
şaşırır aklın
kim bu yüreğime
kan olmuş
kim bu damarımda dolanan
mecnunu yaşatıyorum
soluğun ateşinde
kerem gibiyim
aslım kadın...

güneş giremez içeri
icazet ettim
suretini yüzünde yansıtır
ayna gibi bir aydınlık
göz bebeklerinde
kör bakayım gerçek güneşe
ben yüreğinin
bütün kentlerini
aydınlatıyorum
bırakalım
ağaçlar gölgeleine otursunlar
akşama çok var
reçinesi sızsın çamın
en mahir arıya inat
keramet sevdadadır
dünyayı bal eyledim
ballara buladım aşkı
benim gönül balım kadın...

yorgun yüzlü kadın
camların sensizlik saati
uykuları var
eğlence bile
usanmış adından
güllerin rengi yorgun
yaprağın yeşili uçuk
gün aşar oldu işte
dağlar son köprüsüdür
yarın yine gelecek
ateş, ışık
ve yine dönecek dünya
buz denizi yokluğunla
sabaha çıka bilirsem
dallar yine
gövdelerine tutunur
gelmezsen
kayıp gider evren
gel artık yarını getir
sensizlik ölüm olmuş
bekler her genimde
etme gel gün yirmidört saat
gel artık, ecel adlı kadın...

dipsiz ve susuz kuyular
ışık hızını geçmiş
yokluğuna isyankar
kayan yıldızlar akar
idamına kendi yazgısını
ferman etmiş son ümit
etme gel
yıl ömrün bir parçası
ömür sensizlik boşluğunda
yaşamamışlığım olma
gel artık gel
kopma benden
kopmak kıyamet başıdır
kainat seni düşündüğümce var
senden kopunca
hiç olmamışlık
gel artık
kainata, renklerine
her yanına yazık
sensiz ha yok, ha var
sen yoksan, ben yokum
canım yar, de ki bu ahirden ne çıkar...

16.06.2009 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ

bir
yokluğun ölümün diğer adıdır

Post Reply