BU SEVDA BİZİM...

[baytunca]

Çok tatlı bakışlı bir dişi ceylan,
bir akşam üstü,
höykürüp duran,
sevdiğine demiş ki :
seviyorsan eğer beni,
biraz sessiz ol,
kibirlenme,
hatta eğil önümde,
eğildiğin ben değilimdir,
kendi meylindir bilesin,
gel, gel de gözlerime bak,
içine düşmüşsün onların,
bir deryaya düşmüş,
en büyük balık gibi,
sığmaz olmuşsun yerine,
beyhude olma sevdiceğim,
bak sevdamı uğrunda yücelttim,
bir tohumdu ilk bakışın,
ektim yüreğimdeki her noktaya,
koca bir orman eyledim,
habersiz misin ?
şimdi her yan gül-çiçek,
koy dudaklarına bir türkü,
sevdadan yana,
ya da,
bir kızıl gül al da gel,
ellerinin kokusuna bulanmış,
terinde kokusuna koku katılmış,
bir gül görünür ama elinde,
gönlümde dal-budak sarmış...

sarmaşıklara tutunur ümitlerim,
içimde amazonları yutar sevda gülüm,
kibirini kov içinden,
adımı her ağaca yaz,
gel kara sevdam,
gün dönmek üzere,
yakınma kendi kendine,
bana dön,
ben senin özünüm,
her şeyinin yarısıyım,
bütününün yarı parçası yani,
eğil de bak yüzüme,
göreceksin,
yüreğim konuşacaktır,
ben susarken,
sevdan taa ruhumun ortasında,
diyecektir...

ve gülümü ver,
kulağıma söyle,
kulağımın en duyarlı yanına,
usul-usul,
seni seviyorum de bana,
göreceksin,
o an her şey değişecek,
karıncalar devleşecek,
dilsizler konuşacak,
ben bir karaca olup sekeceğim,
belki de sen bir ceylana,
hatta daha incesi,
bir cerene döneceksin,
biz bu sevda ormanının,
dışına çıkamayız,
başka diyarlarda yaşayamayız,
eğer yaşamaya kalksak,
yerimize ayrılığı koymamız gerek,
çünkü bu aşktan,
ne en yüce dağa dönmüş başımızdan,
sevda dumanı çekilir,
ne de içimizdeki yangına,
dağların çığı düşer de,
yüreğimizi soğutur,
yangınımızı bitirir...

bu güllerin, bu ormanın,
yoktur sahibi bizden başkaca,
ben senin için toplayayım gülleri,
sen benim için,
bu hayat ikimizin,
bu sevda ormanınında,
bu sevdanın da sahibiyiz...

31.05.2006 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ