ONULMAZ GÖNÜL YARASI...

[baytunca]

Bu dar, karanlık, basık odada,
onmayan gönül yaramdan ölürüm,
ne bir sevenim kaldı, ne bekleyenim,
ocağa atılmış bir dal gibiyim,
çatırdar da, yanarım da, yanarım,
yok bir halimi bilenim...

ne ocak anlar halimden,
ne sorar beton duvarlar,
ayna değil ki yansıtsın neylim,
acılarımdır binbir parça olan camlar,
oy, oyy seni deli gönül,
bir sen bir ben biliriz,
başka kim bili acılarımızı,
beni senden, seni benden başka kim anlar...

ahh, ah deli gönül,
munzur suyu şimdi ne de serindir,
yüreğimin yangınını söndürmez yine,
biz biliriz değil mi oy deli gönül,
onun gözleridir, biliririz,
asi munzurdan daha daha derindir,
düşsek te boğulmayız off, offff,
biz sana munzur,
bir biz bilirizki, bir çift ela göz,
can vermeye, bize ölüm yeridir...

sevmek istemiştik,
sadece sevmek,
susuz idik her an o gülüşüne,
ah, ahh, deli gönül,
ölüm bu imiş te, adı ayrılık,
gel bir bak hele, gel bir gör hele,
bu kara sevdalı can,
bu yıldızsız gece zifiri karası,
sevdalı gönül,
can verirler,
bir bak sen hallerine,
ahh, neyleyim pir sultanım, pirim,
biz neylesek, düzgün babam,
dersim dağı işte şimdi dumandır,
içimize zemheri düşmüş,
kar yağsa yarin boş kalan yerine,
havada donar,
gönül kutup olmuş,
sevdamız aysberg,
off, offf, halimizi kim bilir ki,
yamandan da yamandır...

yıkılsa üstümüze dersim dağları,
ölmeyiz ayrılık oldukça felek,
ölüm bizim için yarin ayak izinde,
düşmüş bir ümidin toz parçasıdır,
kabristan yerimizi bir biz biliriz,
sen bilmez misin ah zalim felek,
ve o yarin gözlerinin içidir...

05.05.2007 Kartal (saat: 24:00)
Bayram Tunca 1956, Elazığ