BİR GÜLÜN MURADI...

Moderator: Yöneticiler

Post Reply
baytunca
Kıdemli Üye
Posts: 520
Joined: 29 Jun 2006, 10:40
Location: ist.

BİR GÜLÜN MURADI...

Post by baytunca » 14 May 2007, 21:34

Zülfün dolandı da, ben sevdadan gül oldum,
Sensin, kokum, rengim, dikenim, yaprağım...
Sensiz nice yıllar, yalnızlık yurdunda kaldım,
Sen oldun şu ömrüm, tüm sevilme çağım...

Bülbülün figanı da bana, boşa değil ki,
Her rengim insanadır, bir taşa değil ki...

Ne mutlu dolaşmışsa sana, zülfümün teli,
Asla koparamam ki, bana deseler bir deli,
Gülüm, rengin dedi, benim senden evveli,
Ne hiç mis kokum var idi, ne bir toprağım...

Bülbülün figanı da bana, boşa değil ki,
Her rengim insanadır, bir taşa değil ki...

Ben bir küçük tohumdum da senden öncesi,
Tanımazdılar beni neylim, nicelerin, nicesi,
Rabbim beni sana yarattı, bir kadir gecesi,
Şimdi gönül yurdunda, ben bostan-bağım...

Bülbülün figanı da bana, boşa değil ki,
Her rengim insanadır, bir taşa değil ki...

Sen beni hep gönüllerde, yurt eyle rabbim,
Bütün sevenlere de, bir murat eyle rabbim,
Sevmedim diyenlere beni sırat eyle rabbim,
Senin dikeninin battığı yerdir, desin yüreğim...

Bülbülün figanı da bana, boşa değil ki,
Her rengim insanadır, bir taşa değil ki...

Kırarsanız eğer siz, gönüllerde açan gülleri,
Ağlatırsınız hasretlerden, tüm sevenleri,
Gülden sevda bağı olsun dünyanın her yeri,
Her şey der ki, ölüm değil midir, en son durağım...

Bülbülün figanı da bana, boşa değil ki,
Her rengim insanadır, bir taşa değil ki...

14.05.2007 Kartal
Bayram Tunca 1956, Elazığ
yokluğun ölümün diğer adıdır

Post Reply