KAHRINLA YOĞRULDUM; SABRIMLA PİŞTİM...

[baytunca]

Aşkından özlemin yurduna göçtüm
Kahrından yoğruldum, sabrımla piştim
Cananım namına candan da geçtim
Ne canan anladı, ne hasret beni.

Seni bade süzdüm gönül tasımda
Mezem hayalindi derdin soframda
Kadeh arkadaşım her göz yaşımda
Ne o can anladı, ne damla dert beni.

Kader saydım günler sensizlik oldu
Ümit ettiğim anlar sensizlik kaldı
Hep sabrettim yıllar sensizlik doldu
Ne güman anladı, ne son sabret beni.

Yüreğime kurdum kendi dar ağacımı
Saçlarına astım hep sabır gücümü
Gözlerine yükledim de gönül göçümü
Ne yar, nede zaman anladı bir ibret beni.

26.11.2008 Kartal
bayram Tunca 1956, Elazığ