BENDEN İYİ ANLARSIN YALNIZLIĞI...

[baytunca]

İyi ki olmadı beraberliğimiz,
yaklaşıyoruz sanırken,
uzaklaşmışız iyi ki,
duygular kalsın kendileryle,
gömülsünler içimizden çalınan,
boşluklara,
belliydi zaten,
kalabalık yüreklerimiz,
meğer ki ıssız bir çöl gibiymiş,
mecnunu, leylası,
başka yerlerde,
eksikmiş içimizde birşeyler...

belki de fazlalıklar vardı,
ümitlerimizde,
duyguların renklerinde,
aşırı bir koyuluk,
aylarca nasıl da anlamadık,
apansız çökmüş rüyaların üstüne,
gerçek uyanışlarla,
kırık gülüşler,
yitik anılar çığ altında kalmış,
içimizdeki karakışın,
ölüm yerindeyiz artık...

bulmak zor eski anıları,
karlar altında kalmış,
parmaklarımızdan düşen,
birer alyansın,
dağın en dibindeki yerden,
keşvedilip önce,
çıkarılıp ta işlenmesine benzer,
bundan sonrası,
çabalarımız boşuna,
bütün yüksek dağlara,
kar kalkmadan,
yeniden kar düşmez mi,
kardelenler yetişeceği yerde,
yetişir ve ölürler,
bunun gibi değil mi,
bizim öykümüz,
ılık rüzgarlarden etkilenirken,
boyun bükerken yaprakları,
yüreğimiz enginlerde kalmış,
kim nasıl, nereden görür ki,
ne olduğunu kardelenlerin,
olur mu haberi,
gönül toprağının...

aldanmışız belki de,
başlarken hatta,
senin yolun ayrı,
benimki ayrı imiş te,
bilememişiz,
şimdi sen de yalnızsın,
bende,
yalnızlığımdan şikayetimi,
benden de iyi anlarsın artık...

11.09.2006 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ