Bu gece habersiz bana gel,
Sessizce, toprak gıcırdamasın,
Öyle özlemişim ki seni, hiç sorma,
Sarılırsan bana eğer anlarsın...
Sonra diz dize oturup hep konuşalım,
Hiç kimseler, hatta duvarlar da duymasın
Birbirimizin gözlerinde varıp sabaha,
Öpüşürken kanatlanıp uçalım...
Yaşamdan nasıl da buz gibi soğudum,
Neyse ki yaşam gücüm olan sen varsın,
Yorgunum, halsizim, gitme tutunduğum güç,
Gidersen sonsuz boşluğa düşerim gitme,
Ölürüm sensiz, bir daha sarıl, bir daha,
O zaman beni anlarsın canım, anlarsın...
13.09.2006 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ
HABERSİZCE GEL...
Moderator: Yöneticiler
HABERSİZCE GEL...
yokluğun ölümün diğer adıdır