ÇOĞALIRSIN GÜNDEN GÜNE İÇİMDE...

[baytunca]

Rutin işimdir benim,
her sabah hep seni beklerim,
hep aynı durakta,
yüzüm mahzun,
içim aşık,
gözlerim sevdanla doludur,
ama nedendir bilmem ki,
kaldırıma serilmiş yatan,
kuduz bir köpek gibi,
hasretin saldırır üstüme,
görünce beni,
acımasızca parçalar göğsümü,
yüreğimi dışıma taşır,
senden bir parça daha kopartır,
alır gider kanlı gözleriyle,
baka baka acıma,
ellerinin kanıyla zıkkımlanır,
ve sevdiceğim bu da yetmezmiş gibi,
bir de gözyaşlarımı içer üstüne,
gider ümitlerimin üstüne düşer,
zıbarıp uyur,
ertesi sabaha değin...

varsın olsun sevdiceğim,
ne çıkar ki sanki yaptığından,
ben ondan da kuduz inatlıyım,
her sabah yine gelirim,
her sabah yine beklerim,
parçalanırım,
kan kokarım,
sen kanarsın bağrımdan aşağı,
aldırmam...

bilsin ki hasret denen yaratık,
varıp bütün yüreğimi parçalasa da,
onun bilmediği bir sır var bende,
her gece yaralı dönerim evime,
ama bedenime düşen ateşin,
içimdeki aşkın, duygularımla birleşirler,
her gece,
seni yeniden yaratırlar içimde,
hem de binlerce seni,
hep dünkünden de daha güzel seni,
o yaratık ben ölmedikçe,
asla seni tüketemez bu yürekte,
ilan olunur sevdiceğim ahvalim,
hasretine de, cümle aleme de...

28.12.2006 Taşkışla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazığ