Daha aşkın tarifi bile yapılamazken, böylesi zor bir düşünce aldı beni. Hepimizin başından vaktiyle geçen, belkide hala geçmekte olan, ama açtığı yaranın izleri geçmeyen bu duygu sizce insanın hayatına neler getirir, neler gotürür? Hele ki şu şarkıyı dinleyince bu konuyu gönül dostlarıyla paylaşmak istedim:
Vazgeç gönlüm sen bu aşktan
Sana kıymet veren mi var?
Unut dertten zevk almayı
Seni ancak seven anlar
Kapat çile kapısını
Girmesin o vefasızlar
Dünya denen şu hanede
Elbet seni biri anlar
Sen attın bu kördüğümü
Çare sende, bende değil
Kör olsun şu aşkın gözü
Hata bende, sende değil
Acaba "dünya denen şu hanede" gerçekten bir anlayan çıkar mı?
